- οικοκύρης
- ο1) хозяин дома, глава семьи; 2) хороший хозяин
Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό. И.П. Хориков, М.Г. Малев. 1980.
οικοκύρης
Смотреть что такое "οικοκύρης" в других словарях:
οικοκύρης — ο, θηλ. οικοκυρά (Μ οἰκοκύρης και οἰκοκύριος και οἰκοκυρός) νοικοκύρης, οικοδεσπότης. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. οἰκοκύρης < οἰκοκύριος (πρβλ. και κύρης: κύριος) < οἶκος + κύριος] … Dictionary of Greek
οικοκυρεύω — [οικοκύρης] νοικοκυρεύω … Dictionary of Greek
νοικοκύρης — ο, θηλ. νοικοκυρά και νοικοκερά (Μ νοικοκύρης και νοικοκύρις) οικοδεσπότης («κι ο νοικοκύρης τού σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει», δημ. τραγούδι) νεοελλ. 1. ιδιοκτήτης μισθωμένου ακινήτου, σπιτονοικοκύρης 2. σύζυγος 3. κύριος, αφέντης κάποιου 4.… … Dictionary of Greek
καστροκύρης — ο (Μ καστροκύρης) ο άρχοντας τού κάστρου νεοελλ. μτφ. αυτός που διευθύνει, που κυβερνά. [ΕΤΥΜΟΛ. < κάστρο + κύρης (< κύρης < κύριος), πρβλ. καραβο κύρης, οικοκύρης)] … Dictionary of Greek
οίκος — ο (ΑΜ οἶκος) 1. οικία, σπίτι (α. «έγινε κατ οίκον έρευνα» έγινε στο σπίτι κάποιου έρευνα από αστυνομικές αρχές β. «ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου», ΚΔ) 2. γένος, γενιά, οικογένεια (α. «ο οίκος τών Κομνηνών» β.… … Dictionary of Greek
οικοκυρικός — ή, ό 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον νοικοκύρη ή στη νοικοκυρά, ιδίως ο σχετικός με τις ασχολίες τής νοικοκυράς («οικοκυρική σχολή») 2. το θηλ. ως ουσ. η οικοκυρική οι γνώσεις που πρέπει να έχει η νοικοκυρά για τη διεύθυνση και τη… … Dictionary of Greek
οικοκυροσύνη — η [οικοκύρης] η νοικοκυροσύνη … Dictionary of Greek
Ν, ν — (αρχαία ελληνικά νύ και νώ). Το δέκατο τρίτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Προέρχεται από το σημιτικό  που παρίστανε τον φθόγγο nun (=ιχθύς). Σε όλα τα γνωστά αλφάβητα το σχήμα του ν βρισκόταν πάντα σε στενή σχέση με το σχήμα του μ. Στα… … Dictionary of Greek
